Een kleine ingreep met complicaties.

 

ìIk heb zoín zeurende pijn in mijn rechter onderbuikî, zegt meneer van Rees. ìKunt u even kijken?î Van Rees is een zestiger, sportief, tennist en golft en maakt vijf keer per dag een wandeling met zijn hond. Hij is al thuis van zijn werk, kon er iets eerder uit, hij geniet met volle teugen. Met zijn tennismaten bespreekt hij de dingen van de week, op het senioren tennis, en een tot twee keer per week loopt hij een rondje golf. Het leven is gezellig en goed. Maar nu dit. Ik kijk hem na en constateer een liesbreuk. ìDaar moet u in de toekomst iets aan laten doen, anders is er kans op inklemmen van een stukje darm tussen de spieren van de buikwandî, leg ik uit. Hij reageert even terughoudend. ìIk houd niet zo van ziekenhuizen, daar zie ik tegen op. Als ik in de buurt kom stijgt mijn bloeddruk direct. Kan ik nog even afwachten?î We maken de afspraak dat hij terug komt als de pijn aanhoudt, of erger wordt. Enkele weken later zie ik hem terug. ìIk denk toch dat ik er iets aan moet laten doen, de pijn blijft zeuren, u sprak over de mogelijke complicaties bij een inklemmen van de darmwand. Zal ik me maar laten helpen?î Dat is een goed idee. Bij het meten van zijn bloeddruk constateer ik dat die te hoog is. ìDat is omdat u het opmeet, normaal is die goed. Ik weet het gewoon, want als ik hoge bloeddruk heb voel ik een zeurende hoofdpijn. En daar heb ik nu geen last van!î Ik maak de verwijsbrief en vraag de chirurg extra aandacht te besteden bij het preoperatief onderzoek aan de bloeddrukcontrole. Hij wordt op korte termijn ingepland, en kan over drie weken geopereerd worden. ìGelukkigî, zegt hij. ìIk heb me verzoend met de operatie, in de zomer staan de sport activiteiten stil.  Ik heb al voor een vervanger gezorgd op mijn vaste tennis middag, en ik plan de weken erna helemaal niets. Hoe lang denkt u dat ik last zal hebben?î Er staan meestal 2-3 weken voor, afhankelijk van mogelijke complicaties. Maar hij wordt door een goede chirurg geopereerd. Het zal wel meevallen, zeker gezien zijn goede conditie. Hij is een aantal kiloís afgevallen, juist omdat hij wist dat hij zich zou moeten laten opereren. Dat zal ook meehelpen om beter te herstellen. Goedgemutst gaat hij het ziekenhuis in.  Waar vroeger een liesbreuk operatie wel 5 dagen opname in een ziekenhuis betekende, kan hij zich ís morgens nuchter melden om daarna in de loop van de ochtend geopereerd te worden. Dan word ik gebeld door de dokter die hem geopereerd heeft. ìIk bel u om te vertellen, dat ik meneer van Rees heb geopereerd. Hij had een te hoge bloeddruk toen hij binnen kwam, maar dat hebben we geduid als een witte jassen hoge bloeddruk. De operatie is goed gegaan, maar de ruggenprik werkte niet goed. We hebben hem daarna direct onder volledige narcose gebracht. Er zijn verder geen complicaties opgetreden! Zijn bloeddruk was na de operatie zelfs laag. Vandaag moet hij geen bloeddruk tabletten meer slikken. Hij kan vanmiddag naar huis, zijn vrouw is zelf verpleegkundige. Ze kan hem goed verzorgen, heb ik van hen begrepen. Ik denk dat hij om vijf uur weg kan als hij geplast heeft.î Ik bedank de chirurg voor het attente telefoontje. Dat zal van Rees tegen vallen, daar heeft hij niet op gerekend. De volgende ochtend bel ik hem op. ìHoe voelt u zich?î  ìNou, het is me niet meegevallen. De ingreep zelf was een fluitje. Wat ik moeilijk vond, was dat ik mijn benen niet kon bewegen toen ik op de uitslaap kamer lag. Ik had zoiets nog nooit mee gemaakt. Ruim twee en een half uur voelde ik niets, tot mijn teen ging kriebelen. Toen was het gevoel zo weer terug. Vannacht heb ik slecht geslapen, ik kon niet op mijn zij liggen. Maar mijn vrouw heeft wat tegen de pijn gegeven. Ik hoop dat ik morgen een betere dag heb!î. Ik wens hem het beste, dat gaat wel goed. Even een paar moeizame dagen met wat spierpijn, en dan is het weer goed. PatiÎnten vinden het altijd plezierig, als we na een ziekenhuis opname informeren hoe het gaat. En wij zijn dan op de hoogte. Dan belt hij na het weekend zelf terug. ìHebt u even tijd, ik ben helemaal blauw van onderen. Ik heb een gaatje op het spreekuur. ìKom maar even langs, dan hoeft u niet te wachten.î Hij loopt wat moeilijk. ìIk ben helemaal beursî, zegt hij verontschuldigend. ìIk schrok, toen ik vanochtend in de spiegel keek. Toen we het verband eraf haalden was het allemaal blauw om de snee van de operatie, maar in de loop van de dag zakte het bloed allemaal uit. Is dit gewoon, of moet ik me zorgen maken? Gewoon is het niet, echte zorgen hoeft hij ook niet te hebben. Maar het zou prettig zijn geweest, als de dokter na de operatie gewezen had op mogelijke complicaties. Het is dat zijn vrouw hier mee om kon gaan. Anders was er paniek uitgebroken. ìZe hebben waarschijnlijk een vaatje geraakt bij de ingreep, en dat met de hoge bloeddruk heeft waarschijnlijk deze complicatie veroorzaakt. Alles komt goed, even een paar extra dagen rustig aan!î Hij is al gerust gesteld. Goede voorlichting blijkt ook nu weer erg belangrijk!

 

Marieke van Schie,

24 juli 2007