Zomer perikelen.

ìIk heb plekjes op mijn benen. Ze jeuken, ik kan er niet van slapen. Kunt u even kijken?î Marian, een studente van even in de twintig laat haar benen zien. Indrukwekkend, een heleboel kleine rode plekjes, tot net aan de knie. Hoger zitten ze niet, en ook op de romp heeft ze geen klachten. ìHeb je huisdieren?í, vraag ik. Ze heeft zelf geen poes of hond, maar in het studentenhuis zijn de poezen uit de buurt graag geziene gasten. ìWaarschijnlijk zijn het vlooien pikkenî, leg ik uit. Als een poes of hond met dit warme weer niet op zijn gebruikelijke plek verblijft, zoeken de vlooien een andere gastheer. Ze springen en komen niet hoger dan de knie. Schoonmaken, en je huisdier voorzien van een vlooienband, of druppeltjes in de nek, dan ben je er het eerst vanaf. En voor de lastige periode dat je zo'n jeuk hebt een verkoelend zalfje. Alles te halen bij de drogist!î. Marian is opgelucht als ze hoort dat het een tijdelijk probleem is. Ze gaat het inbrengen op de huisvergadering en haar huisgenoten charteren om samen een schoonmaakbeurt te geven.  Die willen vast wel, anders zijn ze straks zelf slachtoffer!  

Meneer Koman heeft ook plekken, maar dan op zijn rug. Het jeukt wat, maar doet eerder pijn. Als ik de plekken inspecteer zie ik bultjes en roodheid  aan een kant van de wervelkolom.  ìU heeft gordelroosî, zeg ik.  ìHeeft u er ook pijn aan?î  Dat valt gelukkig mee, maar hij had eerst wel zeurende pijn in zijn rug gehad, alvorens de bultjes verschenen. ìWat moet ik er aan doen?î, vraagt hij. Gordelroos wordt veroorzaakt door het herpes zoster virus. Komt aan het licht bij een dip in de weerstand. We hebben antivirale medicijnen, die zijn alleen maar nodig als de patient erg ziek is. Tegen de pijn geef ik een pijnstillende zalf, die hij een paar keer per dag moet aanbrengen. En het signaal is duidelijk, wat gas terug nemen om zijn weerstand op te peppen. ìLaat U even weten hoe het gaat, volgende week?î, vraag ik terwijl hij vertrekt. 

Dan komt Jan Peter. ìIk heb gordelroos in mijn liezenî, zegt hij. Weer kijk ik, dat is uiteindelijk de enige manier om te weten wat er aan de hand is. Aan twee kanten smetplekken in de lies. Precies waar zijn ondergoed knelt. ìJe hebt geen gordelroos. Waarom dacht je dat?î Zijn moeder had het bedacht, daarom komt hij ook maar gauw.  Want zijn grootvader had er zoín last van gehad. ìGelukkig is het dat nietî, leg ik uit.  ìHet zit aan beide kanten, en de lokalisatie is kenmerkend voor een erythrasma, een smetplek in de lies.  Dat komt veel bij mannen voor, vooral bij warm weer. Reinigen met  jodiumwasvloeistof, en een lokaal antibacteriÎle zalf maakt dat het over gaat. Wel volhouden, en luchtig kleden!î  Mannen in een lang gewaad, zoals inde landen rond de Middellandse zee gebruikelijk is, hebben hier nooit last van. Zo leren we van elkaar.

ìIk voel me duizelig bij het opstaanî,  zegt mevrouw van der Zande. Ze is vijf en zestig, heeft last van hoge bloeddruk en gebruikt daarvoor medicatie. Ik zie haar voor controle, zo rond half elf.  ìHeeft u er lang last van?î, vraag ik.  Dat blijkt mee te vallen. In de loopvan de morgen wordt het minder en na de lunch voelt ze zich opknappen.De bloeddruk is net mooi. Vroeger wilden we de bovendruk hebben op honderd plus de leeftijd. Maar die tijd is voornbij. Nu mag die maximaal honderd en veertig boven, met vijf en tachtig onder zijn. Dit in het kader van een goede preventie van hart en vaatziekten. Ze gebruikt tabletten, die neemt ze bij het ontbijt in. ìNeem de tabletten voortaan maar in bij het avondetenî, stel ik voor. De warmte draagt extra bij aan de duizeligheid, een kopje bouillon tussen de middag zal u goed doen.  Het belangrijkste is dat de bloeddruk tabletten in combinatie met de ochtend maaltijd te veel bloedonttrekken aan de hersenen, waardoor u zich duizelig voelt. Wilt u het eens een paar weken proberen?î Dat is een tip, waar ze mee verder kan.Te meer daar ze verder prachtige waarden heeft. 

Als laatste op het ochtend spreekuur ontmoet ik mevrouw van der Burg. Ze is duidelijk in mineur. ìIk zie het even niet meer zitten. Mijn kinderengaan allemaal tegelijk weg, deze zomer. Ik reis niet meer, heb ik trouwens nooit graag gedaan. Ik blijf het liefst in Nederland. Nu op oudere leeftijd vind ik het helemaal een opgave om op stap te gaan. Ik lig het liefst in mijn eigen bed. Met zes kinderen zou je hopen dat ze samen afspreken wie er weg gaat, en wie er voor mij in de buurt blijft. Maar nee, ze gaan hun eigen gang. Het gevolg is dat ik opzie tegen de zomer.î  Mevrouw van der Burg is goed gezond, al is ze tachtig jaar. Zeheeft een kring met vriendinnen om zich heen, die ze regelmatig ziet. Ook zij zijn deze zomer thuis, terwijl de jongere generatie op vakantiegaat. ìTegen dit probleem helpt geen pil! Zoek wat gezelligheid bij elkaar, dan vliegen de weken om! De kinderen vergeten u niet.î  Ze lacht wat, kan het weer relativeren. ìWie weet sturen ze een kaartje, maar het liefst heb ik ze weer om me heen!î

27 juni 2006.

Marieke van Schie