Spelen met vuur.

 

ìIk kom me laten testenî: , zegt Jan. Daarna is het stil en kijkt langs me heen.  Ik hoor deze vraag niet  voor het eerst, en kom daarom maar zelf tot  dekern. ìWil je je laten testen op geslachtsziekten?î Hij knikt. Komt nogsteeds niet spontaan tot een verhaal. ìKan je me er iets meer oververtellen? Wanneer heb je voor het laatst seksueel contact gehad? Hebje beschermingsmaatregelen genomen, condooms gebruikt? En heb je eenvaste partner, of was het iemand die je toevallig tegen kwam?î Jan istwee en twintig, ik ken hem een paar jaar. Na de middelbare schoolverhuisde hij naar onze stad, waar hij zich inschreef voor zijn studieItaliaans aan de universiteit. Hij is de enige zoon uit een gezin mettwee kinderen, zijn moeder woont in het zuiden. Hij heeft een zus, zijn  vaderis jong overleden. Ik zie hem soms, voor een kleinigheidje. Maar bijhet kennismakingsgesprek hebben we uitgebreid de tijd gehad samen watte praten, zodat ik zijn familie geschiedenis weet. Dat komt me nu vanpas. Om intieme dingen te bespreken is een gevoel van vertrouwdheidnodig. "Ik heb geen vaste relatie, ben nog niemand tegen gekomen. Maarben wel op zoek, daarom juist. Zoals u weet ben ik homoseksueel.  Op een van mijn uitstapjes  benik een leuke vriend tegen gekomen. We hebben seks gehad, onbeschermd.Ik ben er maar eerlijk in, het was zo gezellig en fijn, ik heb mijnhoofd niet meer gebruikt. Nu wil ik eigenlijk meer, maar gezien mijneerdere losse contacten wil ik zekerheid. Kan u me laten testen opgeslachtsziekten?î Het hoge woord is eruit. Hij kan me nu ook rechtaankijken. Ik leg uit wat de mogelijkheden zijn. Een test op chlamydia,een bacterie, die vaak sluipend aanwezig is. Zich uit als wat irritatiein de plasbuis, eventueel nadruppelen. En bloedverlies bij vrouwen naseksueel contact.  Dit is een veel voorkomendeaandoening, die op den duur onvruchtbaarheid kan veroorzaken, door hetdicht slibben van ei- en zaadleiders. Goed te behandelen, een duretest, maar heel belangrijk! Dan de syfilis of lues, een geslachtsziekteveroorzaakt door de treponema pallidum bacterie, die momenteel intoenemende mate de kop opsteekt. Ook deze ziekte is te bestrijden,liefst zo snel mogelijk. Het uit zich door een pijnloze zweer aan deerogene zones van het lichaam. Eventueel met opgezwollen lymfklieren,de zweer kan van zelf verdwijnen, de bacterie blijft actief, kan danenkele weken later  uitslag op de romp en de voetzolen veroorzaken.  Ook deze  trektweg, waarna de derde fase in kan treden; de besmetting van hersenen enorganen. Ooit zag ik een manische patiÎnt, die opgenomen werd in eenpsychiatrische kliniek. Pas na enkele weken werd een lues test gedaan,die positief bleek te zijn. Hij werd getest omdat hij niet goedreageerde op de psychiatrische medicatie. Na een antibiotischebehandeling per infuus in het ziekenhuis knapte hij op. Die derde fasegaat pas na een jaar in, reden om bij verdenking op geslachtsziektensnel te testen. Dan de gonorroe, die zich uit in een branderige gevoelbij het plassen en groengele uitvloed uit de penis of de vagina. Ookveroorzaakt door een bacterie, de neisseria gonorrhoeae. Ookhier kunnen antibiotica de aandoening verhelpen. Tenslotte het HIVvirus, waarbij specifieke antivirale middelen de ziekte kunnen remmenmaar tot op heden niet kunnen genezen.  Jan isakkoord, hij vertrekt met een lab briefje en komt de volgende weekterug. De spanning is duidelijk, maar gelukkig kan ik hem geruststellen. Het is allemaal in orde, en hij neemt zich voor onveiligseksueel contact te vermijden. Een half jaar later is hij terug. ìIkwil weer zoín testî, zegt hij. ìIk heb opnieuw iemand ontmoet, en hetis me weer overkomen.îDit keer is hij minder gelukkig, de HIV testblijkt positief. Hij neemt het laconieker op dan ik had gedacht. ìNuhoor ik er bijî, zegt hij. ìDie angst is ook niet alles, en veelvrienden hebben het virus maar kunnen er goed mee leven, ik red hetwel.î Ik verwijs hem naar een gespecialiseerde afdeling in hetacademisch ziekenhuis. Zelf blijf ik er nog een tijd aan denken. Ik hebeen laag aantal met HIV besmette patiÎnten in mijn praktijk. Wat maakttoch dat ze het risico nemen tot onbeschermde seks? Dan gaat detelefoon: zijn bezorgde moeder belt, wat er aan de hand is. Ik kan haarniets vertellen, dat moet haar zoon zelf doen. Hoe zwaar de boodschapook is. ìHij woont zo ver, is heel gesloten, ik heb het er moeilijkmeeî, zegt ze. Als moeder begrijp ik dat, als dokter zwijg ik, en wenshaar sterkte.

 

27 mei 2006,

Marieke van Schoe