Kraambezoek.

ìIk laat u even weten dat mevrouw  Yasminavandaag naar huis is gegaan. Ze is vlot bevallen van een gezondedochter. Moeder en kind maken het goed. Ik heb u eerder trachten tebellen, maar kon u niet bereiken. Daarom heb ik de verloskundigepraktijk uit de buurt gebeld, zij zijn bereid bij mevrouw de nacontrole te gaan doen.î Een  kort en bondigtelefoontje, tijdens mijn ochtend spreekuur. Ik kan nog net wat zeggenvoor de verbinding verbroken wordt. ìIk heb met deze mevrouwafgesproken, dat ik de na controle doe. Het is jammer, als dat nietdoor kan gaan. Ik heb er een speciale reden voor. Mevrouw is na devorige bevalling knap somver geweest, er zijn problemen met hetmeldpunt kindermishandeling geweest in verband met haar oudstedochtertje. Ik wil graag een oogje in het zeil houden. Kunt u datalsnog veranderen?î Dat is mogelijk, de betreffende verpleegkundige hadzich dit onvoldoende gerealiseerd, maar van harte!î Dus stap ik samenmet mijn co-assistente in de auto op weg naar haar ouders. Yasminaheeft geen kraamhulp, en zal de kraamtijd bij haar ouders doorbrengen,is me verteld. Ik zoek in de wijk waar ze wonen naar het betreffendehuis. De nummering is moeilijk te lezen, dan zie ik Yasminaís moedermet haar kleindochter Aicha lopen.  Haar gezicht straalt als ze me ziet. ìDokter!î  Ikfeliciteer haar met haar nieuwe kleinkind en vertel op weg te zijn naarhaar huis. Ze spreekt nauwelijks Nederlands, maar begrijpt me helemaal.ìHaar huisî, zegt ze, en stapt bij me in de auto. Met zín vieren rijdenwe naar de gelukkige moeder. Dat helpt, nu ben ik zo bij haar. MevrouwYasmina ligt in bed, in de kamer hangen drie jonge vrouwen op de bank,en drinken thee, met koekjes. Het is duidelijk feest. Yasmina is moe,en wat treurig. De baby is een schatje. ìGeef je borst voeding?î, vraagik. Dat doet ze niet, ìHet lukt me niet, vorige keer  ishet ook niet goed gegaan. De baby huilde altijd. Ik doe flesî. ìHeb jehet geprobeerd?î, vraag ik. Dat heeft ze niet, in het ziekenhuis is zete kort geweest, en thuis is ze in haar eigen huis gaan liggen zonderhulp. ìLief, dat u komtî, zegt ze met een stil lachje. Ik ben blij datik heb doorgezet. Hier moet ik met het vertrouwen dat ze heeftopgebouwd het beste uit haar boven halen. We praten wat, en ik beloofdat we om de dag terug komen. De volgende dag gaat mijn co-assistentebloeddruk meten en even babbelen. Dan ga ik weer zelf, en de vijfde dagdoen we de PKU. Het kindje ligt met moeder in het grote bed.Vader isaan het werk, blijft een aantal dagen in Rotterdam. Ze is trots, deborstvoeding loopt! ìJe ontzwangert beter met borstvoeding ì, zegik.Dan voel je je eerder fit, en de baby krijgt veel antistoffen!î Zehad er nooit zo van gehoord, dus praten we nog wat door.  ìAichais jaloersî, zegt ze. ìAls ik de kleine pak om te voeden wil ze bij mezitten, en als ik haar in het bad wil doen, wil ze ook. Ik vind datzielig, hoe moet dat nou?îIk stel voor een pop te kopen, met eenpoppenbad. Aicha kan dan de pop baden, onderwijl kan zij haar baby inhet bad doen!î Dat is een ideeî, zegt ze. ìIk ga kijken of ik dat kanvindenî. Marokkaanse moeders hebben weinig poppen en speelgoed voor dekinderen. Als ik de brief lees, die ze mee gekregen heeft uit hetziekenhuis, staat er dat ze flesvoeding geeft, en dat de verloskundigede kraamcontrole zal verzorgen. Jammer, maar ik verbeter het voor haardossier. ìZe stuurden me naar huis met een slaaptablet, omdat ik noggeen ontsluiting hadî, zegt ze. ìIk heb het nog in mijn tas. Maar ikheb het niet genomen. Ik was bang dat ik moest bevallen, dus ben ik naanderhalf uur terug gegaan. Toen kwam de baby snel, drie pers weeÎn.î  Een vlotte bevalling, waar het slaaptablet voor moest dienen is me niet duidelijk. De baby  ligtte drinken aan haar borst, zo wordt ze getroost na het hielprikje. Ikhelp haar nog even beter aanleggen, en prijs haar, dat het lukt. Zestraalt. Yasmina is een heel jonge moeder met nu al twee kinderen. Hethuilen van de baby heeft haar man tot wanhoop gebracht, de vorige keer.Van het een kwam het ander. Nu houden we de vinger aan de pols, en gaanwe de komende weken steeds even buurten. De eerste weken zijn de basisvoor een goede start. ìIk vertrouw uî, zei ze toen ik weg ging. Dat ismijn compliment.

Marieke van Schie, huisarts

23 juni 2006.